نقاط برش مطلوب شاخص های تن سنجی در پیش بینی ریسک ۶/۷ ساله ی رخداد قلبی عروقی در جمعیت بالغ ایرانی

مقدمه: هدف مطالعه ی حاضر مقایسه ی قدرت شاخص های تن سنجی و ارزیابی نقاط برش آن ها در پیش بینی رخداد قلبی عروقی در جمعیت ایران می باشد. روش ها: این مطالعه ی آینده نگر جمعیتی، شامل 1614 مرد و 2006 زن 40 ساله یا بالاتر شرکت کننده در مطالعه ی قند و لیپید تهران بود که در پایه بدون رخداد قلبی عروقی شناخته شدند و برای میانه ی 6/7 سال پیگیری شدند. نسبت های خطر شاخص های تن سنجی برای پیش بینی رخداد قلبی عروقی، پس از تعدیل ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در طی 6/7 سال پیگیری محاسبه شد. یافته ها: در طول مطالعه، 333 رخداد قلبی عروقی مشاهده شد. نسبت های خطر تعدیل شده تمام شاخص های تن سنجی در مردان و شاخص نسبت دور کمر به باسن در زنان برای پیش بینی رخداد قلبی- عروقی معنی دار بود که به ترتیب 19/1، 24/1، 21/1 و 24/1 برای نمایه ی توده ی بدنی، دور کمر، دور کمر به باسن و دور کمر به قد در مردان و 27/1 برای دور کمر به باسن در زنان بود (05/0 > p). آنالیز راک بیشترین سطح زیرمنحنی را برای شاخص های نسبت دور کمر به باسن، دور کمر به قد و دور کمر و به دنبال آن ها نمایه ی توده ی بدنی در کل مردان مطالعه و در هر دو جنس زیر 60 سال نشان داد. در زنان، نسبت دور کمر به باسن و دور کمر به قد بیشترین سطح زیر منحنی را داشتند. نقاط برش مطلوب در پیش بینی بروز رخداد قلبی- عروقی در مردان و زنان زیر 60 سال به ترتیب 95/26 و 84/29 kg/m2 برای نمایه ی توده ی بدنی، 4/94 و 5/90 سانتی متر برای دور کمر، 95/0 و 89/0 برای دور کمر به باسن و 55/0 و 60/0 برای دور کمر به قد بود. نتیجه گیری: در مردان، شاخص های تن سنجی مرکزی و عمومی تفاوتی در پیش بینی رخداد قلبی- عروقی نشان نداد، حال آن که در زنان نسبت دور کمر به باسن و دور کمر به قد مناسب ترین شاخص ها بودند. نقاط برش شاخص های تن سنجی برای پیش بینی رخداد قلبی- عروقی در جمعیت ایران بالاتر از دیگر جمعیت های آسیایی بود. هم چنین نقطه ی برش دور کمر در جمعیت مذکور متأثر از جنس یافت نشد.